W 1750 roku Karol Burbon, król Dwóch Sycylii, odkupił spore połacie ziemi u podnóża Tifatini od rodziny Acquaviva. Na tych terenach znajdowała się mała wioska z piramidalną wieżą i to właśnie miejsce wybrano na usytuowanie przyszłego pałacu. Koszt budowy opiewał na kwotę 489,343 dukatów. Uznano, że kwota ta jest niezbędna, by osiągnąć zamierzony cel. W zamyśle jego twórców nie miał to być kolejny pałac ale budowla, która mogłaby konkurować z Wersalem. Pałac miał być częścią ośrodka tworzącego regionalną stolicę promieniującą na odległe terytoria.
Zgodę i przychylność Karol otrzymał od Papieża Benedykta XIV.
Samą budowlę zaprojektował Ligi Vanvitelli. Żeby mieć pojęcie na temat rozmachu architektonicznego budowli, trzeba wspomnieć, że projekt pałacu posiadał 1200 pokoi, a przyległy do Pałacu Królewskiego park miał 120 hektarów.
Twórcy pióra pragnęli odtworzyć zarys budowli na okrągłym srebrnym pierścieniu oraz na podstawie pod pióro.
Korpus pióra wykonany został z celuloidu, a do systemu napełniania pióra atramentem wykorzystano rozwiązanie lateralne.
Jednym z najbardziej ozdobnych elementów pióra jest stalówka wykonana z 18 kt złota w wygrawerowanym herbem Karola Burbona III.